BİSMİLLAHİR RƏHMANİR RƏHİM

İhsan Zahir deyir:

Aişə adının qoyulması əlamət və təbərrük məqsədi daşımır

Bəzi bəsit ağıla sahib kəslərin təsəvvür etdiyi kimi, İmamiyyə şiələri ilə digərləri arasındakı İmamət məqamı barədə mövcud olan ixtilaf heç də yalnız xilafət mövzusu ilə bağlı deyil.

İhsan Zahir deyir: “Lakin biz yolu qısaltmaq məqsədilə onların sonuncu, on birinci məsum imamları olan, Həsən Əskəri ləqəbli Həsən ibn Əlinin sözlərinə nəzər salaq. O, hicrət hadisəsi barədə danışarkən deyir: “Peyğəmbər Əlidən (r) onun yatağına uzanmasını xahiş etdikdən sonra Əbu Bəkrə (r) dedi: “Ey Əbu Bəkr, mənimlə birlikdə olub, məndən tələb olunanların səndən də tələb edilməsinə, söylədiklərimə məni təşviq etməkdə ittiham olunmağına, cürbəcür əzab və əziyyətlərə mənimlə birgə daşımağa razısanmı?”

İhsan Zahir deyir: “O, bunu vəhy ilə danışan babası Peyğəmbər (s) söylədiyinə və Əbu Bəkri “Siddiq” adlandırdığına görə söylədi. Necə ki, şiə Bəhrani özünün “əl-Bürhan” təfsirində Əli ibn İbrahimdən, o da atasından, o da bəzi şəxslərdən, o da Əbu Abdullahdan (ə) nəql edir: “Peyğəmbər (s) mağarada olarkən Əbu Bəkrə dedi: “Sanki mən Cəfərin və yoldaşlarının dənizdə üzən gəmisini görür və ənsarın geniş ərazilərdə aram addımlarla gəzdiklərini seyr edirəm”. Əbu Bəkr dedi: “Ey Peyğəmbər, sən onları görürsən?” Peyğəmbər (s) “bəli” deyə cavab verdikdə Əbu Bəkr “Mənə də onları göstər” dedi. Peyğəmbər (s) əlini onun gözlərinə sürtdükdə o da bunları gördü. Peyğəmbər (s) ona buyurdu: “Sən Siddiqsən!” 666

Birinci rəvayət: İmam Baqirin (ə) ilk iki xəlifənin fəzilətini inkar etmir

İhsan Zahir deyir: “Şiələrin dördüncü imamı Əli ibn Hüseyn ibn Əlidən nəql olunur ki, İraq əhlindən bir neçə nəfər onun yanına gəlmiş, Əbu Bəkr, Ömər və Osman (r) barədə xoş olmayan sözlər söyləmişlər. Onlar sözlərini bitirdikdə Əli ibn Hüseyn deyir: “Mənə söyləyin, “Yurdlarından çıxarılaraq mal-dövlətlərindən məhrum edilmiş, Allahdan mərhəmət və riza diləyən, Allaha və Onun Peyğəmbərinə kömək edən yoxsul mühacirlərə məxsusdur. Onlar (imanlarında, sözlərində və işlərində) doğru olan kimsələrdir!” 647 ayəsinin barəsində söhbət açdığı şəxslərsiniz?

İhsan Zahir deyir: “Bu sözləri İmam Əlinin oğlu Həsən deyir! Bəli, Həsən ibn Əli – şiələrin nəzərində (gümanlarına əsasən) Allahın itaətini vacib buyurduğu ikinci məsum imam. Siddiq barədə danışır, sözünü Peyğəmbərə (s) nisbət verərək: “Əbu Bəkrin mənə nisbəti qulaq (eşitmə üzvü) nisbətindədir”.635

Burada bir neçə rəvayət var:

Mərhəmətli, rəhmli Allahın adı ilə!

Şübhəsiz Hz. Əli (ə.s) Peyğəmbər (s) istisna olmaqla insanların ən üstünüdür. Həm Şiələr bu üstünlüyü isbatlayacaq iqtidara malikdir, həm sünnilərin əksəıriyyəti buna etiraf etmiş və Əlinin haqqında (fəzilətlərini çatdıran) hədisləri səhih və mötəbər bilməklə onun barəsində olan üstünlükləri inkar edə bilməmişdirlər. “Əl-Ğarat” kitabının müəllifi həzrət Əli (ə.s) barədə buyurur: “…Düşmənləri kin və həsəd üzündən Əlinin fəzilətləri barədə danışmadı, dostları və şiələr qorxudan (təqiyyə üzündən) onun fəzilətlərindən söz açmadılar.
Lakin bütün bunlara baxmayaraq Əlinin fəzilətləri məşriqə və məğribə yayıldı”

(“Rozətul-Muttəqin fi şərhi mən la yəhzuruhul fəqih”, 13-cü cild, səh: 266;

Mərhəmətli, rəhmli Allahın adı ilə!

Hz. Əlinin (ə.s) Peyğəmbərdən (s) sonra ən üstün insan olduğunu isbatlayan ən dəyərli kitablardan biri də “Əl-Meyar vəl-Muvazinə” əsəridir. Əbu Cəfər İskafi Bağdadda yaşayıb və mötəzilə məzhəbinə mənsubdur. O və digər Bağdadın mötəzilə alimləri Əlini (ə.s) Peyğəmbər (s) müstəsna olmaqla hamıdan üstün bilirlər. Qeyd etmək lazımdır ki, mötəzilə məzhəbi Əlini (ə.s) üstün hesab etdiklərinə baxmayaraq Əbu Bəkr, Ömər və Osmanın xəlifəliyini qəbul edirlər. Şiə alimləri bu etiqadın əsassız olduğunu isbat etmək üçün müxtəlif kitablar yazdı. Muhəmməd bin Əli bin Noman “Ər-rəddu ələl-mötəzilə fi imamətil-məfzul” kitabını və şeyx Müfidin (dördüncü əsrin sonu və beşinci əsrin ilk onluğunda bu barədə yazdığı müxtəlif kitabları; “Əl-ifsah”, “Əl-izah” və “Ən-nəssul-cəli” misal çəkmək olar.

Sual: Tarixçilәr vә mühәddislәr yazırlar ki, imam Hәsәnin (ә) xeyli zövcәsi olmuşdur. Bu mәlumat doğrudurmu?

Fani, zamanda qərar tutan, ömrünü yaşamış, dövrünə təslim olan, dünyanı məzəmmət edən, ölülərin məskənində yaşayan və sabah ondan (dünyadan) onlara pənah aparacaq atadan həlak olanların yolunda addımlayan, xəstələrin (nəfsi xəstə olanların) məqsədi, günlərin girovu, müsibətlərin hədəfi, dünya qulu, qürur taciri, arzuların rəqibi, meyitlərin əsiri, kədərlərin müttəfiqi, hüzünlərin yoldaşı, fəlakətlərə heykəl, şəhvətlərə məğlub olan və ölülər xəlifəsinin yaşadığı dünyada yetişməsi mümkün olmayana ümid bəsləyən oğluna:

1. Muhəmməd ibn Əli nəql edir ki, Peyğəmbər (s) buyurdu:

“Ey Əli, kim məni həyatda ikən və ya ölümümdən sonra yaxud səni həyatda ikən və ya öldüyündən sonra, yaxud oğlanlarını həyatda ikən və ya öldüklərindən sonra ziyarət etsə, həmin şəxsi qiyamət gününün qorxu və çətinliklərindən xilas edəcəyəm və mənimlə birgə gedəcəyim yerə daxil olacağına zəmanət verirəm”.

Həzrət Əli (ə) “Bərzəx”-in ən yaxşı və dürüst təsvirini “Nəhcül-bəlağə” əsərində Təkasur surəsinin 1 və 2-ci ayələrini yəni, “أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ” “(Ey qafil insanlar!) Çoxluq (mal-dövlət, oğul-uşaq və qohum-əqraba çoxluğu) ilə öyünmək sizi o qədər şirnikləndirdi (başınızı o qədər qatdı) ki, Hətta (məzarlarda yatan ölülərinizi sayıb, onların da çoxluğu ilə fəxr etməyiniz üçün) qəbirləri ziyarət etdiniz. (Və ya axirətiniz üçün əsla çalışmadan) ölüb getdiniz (ölənə qədər bu halınızda davam etdiniz)” - ayəsini oxuduqdan sonra vermişdir.

Bəzi hədislərdən belə başa düşülür ki, Zülfüqar imamların bir-birlərindən irs aldıqları xüsusi əşyalardandır. Bu hədislərə əsaslandığımız zaman, onun hal-hazırda sonuncu imamda – İmam Zamanda (ə.f) olduğunu deyə bilərik.

Furat Əl-Kufi özünün “Təfsir” kitabında İmam Sadiqdən belə nəql etmişdir:

من عرف قدر فاطمة فقد أدرك ليلة القدر، وانّما سُمّيت فاطمة لأن الخلق فُطموا عن معرفتها

Xanım Zəhranın (s.ə) şəhadət günü barədə nəql olunmuş şiə hədisləri üç qrupa bölünür:

Rəvayətlərə görə, hz. Fatimə (s.ə) hz. Peyğəmbərimizin (s.ə.a) vəfatından sonra onun qəbri üstə gələr, onun qəbrinin torpağından bir ovuc götürüb üzünə və gözünə qoyar, uzun-uzun iyləyər, öpər, bununla rahatlıq tapardı. Rəvayətlərə görə, xanım xeyli ağlayar və belə bir şer oxuyardı:

– İmam Hüseynin məşhur ləqəbi “Seyyidüş-Şühəda”dır. Yəni şəhidlərin ağası.

Bu rəvayət mötəbər sənədlə şiənin rəvayət mənbələrində nəql olunmuşdur. Bəziləri bu hədisi səhih, bəziləri isə müvəssəq hesab etmişdir.

Əbdül-Əziz bin Bazın tələbələrindən olan Doktor Həsən Fərhan əl-Maliki yazır:

ولكن حزب علي كان أقل عند بيعة عمر منه عند بيعة أبي بكر الصديق نظراً لتفرقهم الأول عن علي بسبب مداهمة بيت فاطمة في أول عهد أبي بكر وإكراه بعض الصحابة الذين كانوا مع علي على بيعة أبي بكر فكانت لهذه الخصومة والمداهمة (وهي ثابتة بأسانيد صحيحة[3]) ذكرى مؤلمة لا يحبون تكرارها.

Hədis №1

محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن الحسين بن سعيد، عن النضر ابن سويد، عن يحيى الحلبي، عن ابن مسكان، عن أبي بصير، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: قال: ترك رسول الله صلى الله عليه وآله في المتاع سيفا ودرعا وعنزة ورحلا وبغلته الشهباء فورث ذلك كله علي بن أبي طالب عليه السلام.

İmam Hüseyn (ə.s)-ın susuz şəhid edilməsi qəlblərdə elə böyük bir yara açmışdır ki, axan hər çay, yerdən qaynayan hər çeşmə, içilən hər sərin suyun ardınca onun susuz dodaqlarını xatırlamamaq mümkün deyildir.  Çünki su Aşura şəhidlərinin susuz dodaqlarını və körpə uşaqların su fəryadlarını xatırladan və yaddaşlardan silinməməsinə vəsilə olan ən əhəmiyyətli Aşura mövzularından biridir.

Bu hədis aşağıdakı əhli-sünnə mənbələrində rəvayət edilmişdir:

Bu ifadə ikinci xəlifə Ömər b. əl-Xəttab tərəfindən bir çox müxtəlif şəraitlərdə və zamanlarda səslənmişdir. İlk öncə biz bu rəvayətin şiə və sünni mənbələrini qeyd edəcək, daha sonra isə Ömərin bu ifadəni səsləndirdiyi bir neçə rəvayəti qeyd edəcəyik.

Həzrət Əli (ə.s)-a itaətin vacib olması bir çox hədislərlə isbat edilmişdir. Onlardan biri də "Əliyə itaət edən. mənə itaət etmişdir" hədisidir.

Peygəmbər (s) nakisin (əhd-peymanını pozanlar), qasitin (zalim və sitəmgərlər) və mariqinlə (dindən çıxanlar) vuruşmağı əmr etdi. Əli ibn Əbu Talib (ə) onlarla - Aişə ilə Cəməl müharibəsində, Müaviyə ilə Siffeyndə, xəvariclərlə də Nəhrivanda vuruşdu.

Mənbə: Zəxairul-uqba, səh.78
Müəllif: Təbəri