Vəhhabilərin (sələfilərin) növbəti saxtakarlığını sizlərə təqdim edirik. Bunlar həmişə olduğu kimi, hədisin tərcüməsində təhriflər etmişlər.

Bu hədisin əsli, Şeyx Kəşşinin (r.a) "Rical" adlı kitabındadır. Şeyx Kəşşidən (r.a) sonra yaşamış Şeyx Tusi (r.a) isə Şeyx Kəşşinin (r.a) "Rical" kitabını yenidən tənzimləmiş və “İxtiyari Mərifətur-Rical” adlandırmışdır.

Vəhhabilərin (sələfilərin) növbəti saxtakarlığını təqdim edirik. Demək, TikTok sosial şəbəkəsində belə bir şey paylaşıblar və həmişə olduğu kimi yenə də hədisi təhrif etmişlər.

Bismillah!

Xanım Zəhranın (salamullahi əleyha) evinə edilmiş hücumu və başına gələn müsibətləri inkar etmək üçün tarix boyu müxaliflərimiz tərəfindən bir çox şübhələr atılmışdır. Onlardan biri və ən əsası budur ki, İmam Əli (əleyhissalam) cihadlarda öz gücü, igidliyi və şücaəti ilə tanınan bir şəxs olmuşdur. Necə ola bilər ki, İmam Əli (əleyhissalam) kimi birinin evinə hücum edilsin, yoldaşına əziyyət verilsin və İmam Əli (əleyhissalam) bunların müqabilində heç bir şey etməsin. Bu şübhəyə alimlərimiz tərəfindən müxtəlif cavablar verilmişdir. Biz də bu şübhəyə müxtəsər şəkildə cavab verməyə çalışacağıq.

Xanım Zəhranın (Allahın salamı olsun ona) şəhadəti tarixdə özündən sonra böyük iz qoymuş ən əzəmətli şəhadətlərdən və ən böyük müsibətlərdən biridir. Xanım Zəhranın (Allahın salamı olsun ona) müsibəti tarixin surətinin dəyişilməsinə, bir çox müsibətlərin əsasının qoyulmasına və ən əsası, Kərbəla musibətinin əsasının qoyulmasına səbəb olmuşdur.

BİSMİLLƏHİR RAHMƏNİR RAHİM

BİSMİLLƏHİR RAHMƏNİR RAHİM HƏMD OLSUN ALƏMLƏRİN RƏBBİNƏ VƏ SALAM OLSUN MÖVLAMIZ MƏHƏMMƏDƏ VƏ ONUN PAK ƏHLİ-BEYTİNƏ

BİSMİLLƏHİR RAHMƏNİR RAHİM
HƏMD OLSUN ALƏMLƏRİN RƏBBİNƏ
VƏ SALAM OLSUN MÖVLAMIZ MƏHƏMMƏDƏ VƏ ONUN PAK ƏHLİ-BEYTİNƏ

BİSMİLLAHİR RƏHMANİR RƏHİM
HƏMD OLSUN ALƏMLƏRİN RƏBBİNƏ
VƏ SALAM OLSUN MÖVLAMIZ MƏHƏMMƏDƏ VƏ ONUN PAK ƏHLİ-BEYTİNƏ

BİSMİLLAHİR RƏHMANİR RƏHİM
HƏMD OLSUN ALƏMLƏRİN RƏBBİNƏ
VƏ SALAM OLSUN MÖVLAMIZ MƏHƏMMƏDƏ VƏ ONUN PAK ƏHLİ-BEYTİNƏ

BİSMİLLAHİR RƏHMANİR RƏHİM
HƏMD OLSUN ALƏMLƏRİN RƏBBİNƏ
VƏ SALAM OLSUN MÖVLAMIZ MƏHƏMMƏDƏ VƏ ONUN PAK ƏHLİ-BEYTİNƏ

Əhli-xilafın bu hadisə barəsində ən mühüm şüphələrindən biri də, xanım Fatimənin (s.ə) həyat yoldaşı (ə.s) evdə olduğu halda, qapıya çıxmasıdır. Bəzi tarixi mənbələrə nəzər saldıqda, görürük ki, xanım Fatimə (s.ə) qapını açmağa gəlməmişdir. Tam əksinə, Xanım (s.ə) həmin zaman qapının yanında durmuşdu.

İhsan Zahir iddia edir ki, Möminlərin əmiri Əli (ə) və İbn Abbas Ömərin cənnət əhli olduğuna şahidlik ediblər. Bu iddiasına İbn Əbülhədid Mötəzilinin rəvayətini dəlil göstərib. Həmçinin iddia edib ki, Möminlərin əmiri Əli (ə) Ömərin cənnət əhli olduğuna inanırdı. Bu sözlərinə də yeni bir iddia ilə – guya İmam Əli (ə) Allahın hüzuruna Ömərin əməl dəftərindəki əməllərlə çıxmasını arzulayır iddiasını dəlil göstərir. Buna da üç böyük şiə alimlərinə nisbət verdiyi rəvayəti dəlil kimi təqdim edir. Bu alimlər: Seyyid Mürtəza, Şeyx Tusi və Şeyx Səduqdur.

Adqoymanı dəlil göstərməyin tənqidi

Bu iddia Əhli-Beytin (ə) öz övladlarına “Əbu Bəkr” adını qoymasından ibarətdir. İlahi İhsan Zahir bunu Əbu Bəkrə olan sevgi kimi təqdim etməyə çalışır.

İhsan Zahir İmam Əlinin (ə) birinci xəlifədən razılığına qəzavət və məşvərətlərdə iştirakı dəlil göstərir, aralarında dostluq münasibətlərinin olduğunu iddia edir. Digər cəhətdən də Əbu Bəkrdən hədiyyə qəbul etməsini bu dostluğa sübut kimi irəli sürür. İddiasına şiə kitablarından rəvayətlər təqdim edir. Həmin iddialara iki cəhətdən cavab vermək olar:

İhsan Zahir iddia edir ki, İmam Əli (ə) Əbu Bəkrin xilafətindən razı idi və bu razılığını əməli şəkildə göstərirdi. Onlarla birlikdə müamilə və hökm məsələlərində iştirak edir, hədiyyələr alır, ehtiyaclarını ona bildirir, arxasında namaz qılırdı.

İhsan Zahir deyir:

İhsan Zahir deyir:

Allah və Rəsuluna ən səmimi olanı xəlifə Siddiq, sonra isə onun xələfi xəlifə Faruq idi... !!??

İhsan Zahir “əl-Ğarat” kitabından nəql edir: “Orada Peyğəmbərin (s) əmisi oğlu, kürəkəni, qızının əri və iki nəvəsinin atası Əli ibn Əbu Talib (r) Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra Əbu Bəkrə edilən beyəti xatırlayır, camaatın Əbu Bəkrə beyətə yönəldiyini və buna qaçaraq getdiklərini bildirir: “Həmin vaxt Əbu Bəkrin yanına gedib beyət etdim, təhlükəli hadisələrin qarşısını almağa səy göstərdim. Nəticədə batil puç olub aradan getdi. Kafirlər istəməsə də Allahın sözü ən üstün oldu. Əbu Bəkr xilafətin rəhbərliyinə keçdi. İş asanlaşdı, düzgün məcraya düşdü, bir-birinə yaxınlaşdılar və mötədil oldu. Nəsihətçi olaraq yoldaşlıq etdim, Allaha mütilik göstərilən şeylərdə ona itaət etdim”. 573

Bu hadisənin baş verdiyində bütün firqələr həmfikirdirlər. İxtilaf isə hadisədən sonra beyət edib-etməməsində, yaxud beyət baş verdisə bunun məcburən, yoxsa öz razılığı ilə etməsindədir. İmamın (ə) Əbu Bəkrin xilafətini inkar etdiyinə dair bəzi dəlillərə nəzər salaq.

Bu məqalədə bir sıra əhli-sünnə alimlərinin ölülərin eşitməsinə dair sözlərini qeyd edirik:

Əgər əhli-beyt (ə) məktəbinə qarşı hücumlar bu əsrdə, xüsusilə son illərdə daha şiddətli və kəskin olmasını desəm mübaliğə etmiş olmaram. Bu hücumların əksəriyyəti məhz sələfilər və dünya malına tamah salan bəzi ardıcıllarının tərəfindən həyata keçirilir. Bu hücumlar sələfi dövləti tərəfindən maliyyələşdirilir. Onlar şiəliyi daxildən parçalamaq, insanları şəkkə salacaq çoxlu sayda şübhələr yaratmaq istəyirlər. Nəticədə cəhalət zülmətini parçalamaq üçün araşdırma aparan insanlar qarşısında maneə yaradılır! Bununla da həmin şəxs təkfirçiyə çevrilərək insanları şirkdə ittiham edir və baş kəsən cəllada çevirilir!

Əsrlərdir bəziləri Ömərin Ümm-Gülsümlə nikahı əfsanəsinə istinad edərək, xəlifələrlə Əhli-Beyt arasında məhəbbət və dostluq olduğunu iddia edirlər. Adıçəkilən əhvalatın gülünc və əsassız bir iddiadan başqa bir şey olmasına baxmayaraq, İbn Teymiyyə əl-Hərranidən gətirəcəyimiz aşağıdakı sitat bu və bu kimi iddialara tutarlı cavab olacaq.

Saleh ibn Abdullah Əd-Dərviş Şeyx Cəfər Sübhaniyə ünvanladığı bir məktubda Nəhcül-Bəlağənin İmam Əliyə mənsubluğuna şübhə ilə yanaşaraq belə yazır:

“Ərəbçiliyin və islamın qoruycusu, ərəb millətinin şərq qapısının sarsılmaz mühazifəçisi” Əbu Musəb Əz-Zərqavi¹ yaxşı tanıdığımız “cihad” fəaliyyətlərindən əlavə, elmi və əxlaqi inciləri ilə də bizi məftun etməkdə davam edir.

Sələfi (vəhhabi) etiqadının təbliğçiləri öz batil tövhid inanclarını insanlara təbliğ etdikləri bəs deyilmiş kimi, hələ Alahın bu cür cismləşdirilməsinin şiə etiqadında da olduğunu iddia etmək istəyirlər. İslamda tövhid inancı barədə az-çox məlumatı olanlar şiə etiqadında əsla belə bir inancın yeri olmadığını bilirlər. Bəzi milli vəhhabi saytlarında yer verilmiş bir hədis haqqındakı şübhəyə səudiyyəli şiə alimi Şeyx Əli Ali-Muhsinin məqaləsi ilə cavab veririk.

Sələfilər (vəhhabilər) elə düşünürlər ki, hamı Allah barədə onların batil əqidələrində olmalıdır. Hətta şiə hədislərini də çalışırlar öz əqidələrinə uyğun insanlara çatdırsınlar. Bu yöndə istifadə etdikləri bir rəvayəti diqqətinizə çatdırırıq.

əl-Usul əs-Sittə aşərə kitabı səh: 54-də deyilir.

Sələfilərin (vəhhabilərin) ən etimad etdiyi alimlərdən biri olan İbn Useyminə Hz.Əlinin (ə) Əbu Bəkrə beyəti barədə ünvanlanmış sual və onun cavabını əziz oxuculara təqdim edirik:

Əhli-sünnə mənbələrində mövcud olan bir sıra rəvayətlər sübut edir ki, Allah Rəsulunun (sallallahu əleyhi və alihi və səlləm) həyat yoldaşı Aişə bəzən o həzrətlə kobud rəfrat etmişdir. Hətta bu kobudluq bəzi yerlərdə o həzrətin peyğəmbərliyinə şübhə etməklə də nəticələnmişdir. Həm də bu məsələni aqressiv şəkildə həzrətin özünə də bildirmişdir.