
Tarix boyunca özlərini Məhdi və ya Məhdinin xas naibləri olaraq tanıdan bir çox saxta iddiaçılar meydana çıxmışdır. Bunlara misal olaraq Qadiyani, Sudanlı Məhdi və Şirazlı Əli Muhəmmədi (Bab) göstərə bilərik.
Bəhailik, Babiliyin davamı, ya da Babilik Bəhailiyin hazırlayıcısıdır. Mirzə Əli Məhəmməd Şirazi (Bab) özünü İmam Məhdinin “qapısı” (babı) olduğunu iddia edib, xalq tərəfindən etirazla qarşılandıqdan sonra hökümət tərəfindən həbs edildi. Mirzə Əli Məhəmməd Şirazi (Bab) 1848-ci ildə Çehrek həbsxanasında olarkən, bəzi babilər Mirzə Hüseyin Əli Nuri (Bəhaullah) və Tahirə Qəzvinin rəhbərliyi ilə, Babın məqamı və onun qarşısında vəzifələrinin nə olacağı haqqında, Şəhrud şəhərinin yaxınlığında olan Bədəşt ovalığında toplandılar.
Qəzvinli Molla Məhəmməd Təqinin özündən kiçik iki qardaşı var idi. Bunlardan biri Qəzvinli Molla Saleh, digəri isə Molla Məhəmməd Əli Bərəqani idi. Molla Saleh şeyxilər qarşısında tərəfsiz idi və onlara qarşı heç bir fikir bildirməzdi. Ancaq Molla Məhəmməd Əli Bərəqani şeyxilərin tərəfdarı idi və böyük qardaşına qarşı çıxaraq şeyxilərdən himayə edərdi.
Bəhailkdə ixtilaf, parçalanma, firqəçilik varmı?
Bəhailər, Bəhailikdə parçalanmanın və firqəçilyin, uca səslə, olmadığını desələr də, tarixə nəzər etdikdə bunun tam əksini görürük. Bəhailik elə beşikdən, həm babilik zamanında, həm də Bəhailiyin yaranması ərəfəsində çox sayda ixtilaf və parçalanmalara şahid olmuşdur. Babilik zamanında, Bab olmaq uğrunda Mirzə Əli Məhəmməd Şirazi ilə digər babilər arasında çəkişmələr olmuşdur. Bunlardan Kərimxan Kermani, Mirzə Şəfi Təbrizini göstərmək olar. Bəhaullahın zamanında isə Mirzə Əsədullah Dəyyaninin tərəfdarları özlərini Dəyyanilər, Molla Məhəmməd Əli Barfruşun tərəfdarları özlərini Quddusilər, Bəyan kitabını özlərinə rəhbər götürənlər Bəyanilər, Bəhaullahın tərəfdarları isə özlərini Bəhai adlandıraraq firqələrə parçalandılar.
Bəhailik missioner təşkilatıdırmı?
Bütün missioner təşkilatlar kimi Bəhailik də missionerlik fəaliyyətini şübhəsiz inkar edir. Çünki xarici ölkələrin din adı altında öz missiyalarını yerinə yetirməsi qəbul edilməzdir. Amma Bəhailiyin həm tarixinə, həm də indiki zamanına nəzər etsək, onların missionerlik fəaliyyəti ilə məşğul olduğlarını görərik. Xüsusilə missionerlik fəaliyyətini daha çox qərb ölkələri tərəfindən təşviq edildiyinə diqqət etsək, Bəhailiyin də məhz bu ölkələrlə olan ciddi və isti münasibəti missionerlik fəaliyyətlərini danılmaz edir.
“19-cu əsrdə almanlar Azərbaycan torpağlarında nə axtarırdılar?”
Bəşəriyyət tarixi 124 000 peygəmbərin gəlişinin və təbliginin şahidi olub ki onlardan birincisi Adəm (ə.s.) olub, sonuncusu isə Xatəməl-Nəbiyyin Muhəmməddir (s.a.a.s.). Amma tarix bu sayda peygəmbərlərin varlığı ilə paralel, maddi mənfəət əldə etmək üçün, isanları haqq yolundan azdıraraq özlərini ilahi höccət elan edən yalançı xilaskar və məsihlərin şahidi olmuşdur.
Bəhaullah adı ilə tanınan Mirzə Hüseyin Əli Tehranda anadan olmuşdur. Atası, Qacar şahı Muhəmmədin sarayında vergi işlərinə baxırdı. Atası, vəzifədə işlədiyinə görə istəyirdi ki, uşaqları da oxumuş olsunlar. Buna görə də çalışırdı ki, uşaqlarına yaxşı təhsil versin və bunun üçün evə müəllimlər gətirirdi. Bəhaullahın böyük qardaşı Mirzə Həsən bu təhsilin nəticəsində Rus səfirliyində işə düzəldi. Bəhaullahın isə dərs oxumağa marağı yox idi və buna görə də o heç bir sənət sahibi deyildi. Əvəzində isə vaxtını gəzməyə, əyləncəyə, şer deməyə ayırırdı. Buna görə də Bəhaullah qarışıq fikirlərə düşmüşdür.
1. Hər iki sekta da Məhdəviyyat inancına qarşı yönəlmişdir və yaranma metodları eynidir: əvvəlcə özünü insanlarla İmam Məhdi (ə.f.) arasında naib elan etmək, daha sonra isə Məhdi olduğunu iddia etməkdir. Necə ki, Bab insanlarla İmamın (ə.f.) arasında bir qapı olduğunu iddia edirdi, Əhməd əl Həsən də heç bir kriteriyaya uyğun gəlmədiyi halda özünü Yəmani elan etdi və daha sonra da özünün də Məhdi olmasını yaydı.